สวัสดีค่ะ ขอเกริ่นก่อนนะคะว่าเรากับแฟนอยู่ไกลกัน เจอกันเฉพาะเสาร์อาทิตย์เท่านั้น
คบกันมาจะปีนึงแล้ว แรกๆที่คบกันในหนึ่งอาทิตย์จะได้คุยกันก็คือวันที่เค้ากลับบ้าน
เวลามันมีน้อยมากที่จะคุยหรือเจอกัน ก็เลยไม่ได้ทะเลาะกันเลย บางอาทิตย์ก็อาจจะไม่ได้เจอกัน
เพราะเค้าไม่ว่างหรือเราไม่ว่าง เค้าตอบไลน์เราช้าบ้าง ไปไหนไม่บอก หรืออะไรหลายๆอย่าง
จริงๆมันก็น้อยใจนะ แต่คือพยายามหาเหตุผลมาเข้าใจเค้าตลอด เพราะไม่อยากทะเลาะกัน สาเหตุคือ
เค้าคงเหนื่อยจากการฝึกที่โรงเรียน และกลับมาบ้านก็คงอยากจะพักผ่อนแบบสบายใจบ้าง
เหตุผลที่เราบอกตัวเองเวลาเค้าตอบช้า ไม่มาเจอ หรือไปไหนไม่บอก คือ เค้าก็มีครอบครัว มีเพื่อน
ที่ไม่ได้เจอเค้านานๆแบบเราเหมือนกันเค้าก็คงอยากจะใช้เวลาร่วมกับคนเหล่านั้น ซึ่งเราไม่มีปัญหาเลยในเรื่องนี้
เราไม่เคยเรียกร้องขอให้เวลาที่เหลือทั้งหมดของเค้าเอามาให้เรา เราไม่เรียกร้องอะไรเลยจนเหมือนเป็นคนที่ยอมทุกอย่าง
ไม่โวยวาย (เพลงคนไม่น่าสงสารดังขึ้นมาทันที5555) จนมีครั้งนึงที่ทะเลาะกัน
คือวันนั้นเรานัดจะมาเจอกัน แต่เค้าก็อ้างทำนู้นทำนี้จนเลยเวลาที่นัดกันหมาหลายชม. จริงๆก็นอยด์นะว่าทำไมไม่มา เวลาก็มีนิดเดียว
แต่ก็พยายามไม่อะไร ไม่พูดไม่โวยวาย แต่ที่แบบหัวร้อนเลยคือแมร่งงไปเตะบอลกับเพื่อน ใจนี่อัพเลย555
ก็เลยพูดไปเลยว่า ไม่มีเวลาให้เลยนะบลาๆๆๆๆ คือพูดความรู้สึกทั้งหมดที่ไม่เคยได้พูดมาตลอดหนึ่งปี
แต่สิ่งที่เค้าตอบคือ "ผมก็มีครอบครัว มีพ่อมีแม่ที่ไม่ได้เจอผมเหมือนคุณนั้นแหละ" จุกดิจุกเลยยย
คือเออก็รู้ แบบมันพูดไม่ออกเลยจริง รู้สึกเหมือนแบบทำไมวะการอยู่ด้วยกันมันเสียเวลามากใช่ไหม
มันรู้สึกเหมือนเราพยายามใช้เวลาที่เหลืออย่างคุ้มค่าแต่เค้าไม่เลย คบกันมาจะปีละยังไม่เข้าใจกันสักอย่าง555
รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนอื่น ไม่ใช่แฟน มีก็ดีไม่มีก็ได้ คือจุดนี้มันสุดๆจริงๆ เหมือนเค้าไม่ได้พยายามเข้าใจเราแบบที่เราพยายามเข้าใจเค้า
ควรจะทำตัวยังไงดี เงียบๆหายๆไปบ้าง หรือยังไง รู้สึกแย่มากถึงที่สุดกับคำพูดของคนที่รักอะ เข้าใจใช่ปะ555
เคยรู้สึกเป็นคนอื่น ทั้งๆที่เป็นแฟนกันไหมคะ??
คบกันมาจะปีนึงแล้ว แรกๆที่คบกันในหนึ่งอาทิตย์จะได้คุยกันก็คือวันที่เค้ากลับบ้าน
เวลามันมีน้อยมากที่จะคุยหรือเจอกัน ก็เลยไม่ได้ทะเลาะกันเลย บางอาทิตย์ก็อาจจะไม่ได้เจอกัน
เพราะเค้าไม่ว่างหรือเราไม่ว่าง เค้าตอบไลน์เราช้าบ้าง ไปไหนไม่บอก หรืออะไรหลายๆอย่าง
จริงๆมันก็น้อยใจนะ แต่คือพยายามหาเหตุผลมาเข้าใจเค้าตลอด เพราะไม่อยากทะเลาะกัน สาเหตุคือ
เค้าคงเหนื่อยจากการฝึกที่โรงเรียน และกลับมาบ้านก็คงอยากจะพักผ่อนแบบสบายใจบ้าง
เหตุผลที่เราบอกตัวเองเวลาเค้าตอบช้า ไม่มาเจอ หรือไปไหนไม่บอก คือ เค้าก็มีครอบครัว มีเพื่อน
ที่ไม่ได้เจอเค้านานๆแบบเราเหมือนกันเค้าก็คงอยากจะใช้เวลาร่วมกับคนเหล่านั้น ซึ่งเราไม่มีปัญหาเลยในเรื่องนี้
เราไม่เคยเรียกร้องขอให้เวลาที่เหลือทั้งหมดของเค้าเอามาให้เรา เราไม่เรียกร้องอะไรเลยจนเหมือนเป็นคนที่ยอมทุกอย่าง
ไม่โวยวาย (เพลงคนไม่น่าสงสารดังขึ้นมาทันที5555) จนมีครั้งนึงที่ทะเลาะกัน
คือวันนั้นเรานัดจะมาเจอกัน แต่เค้าก็อ้างทำนู้นทำนี้จนเลยเวลาที่นัดกันหมาหลายชม. จริงๆก็นอยด์นะว่าทำไมไม่มา เวลาก็มีนิดเดียว
แต่ก็พยายามไม่อะไร ไม่พูดไม่โวยวาย แต่ที่แบบหัวร้อนเลยคือแมร่งงไปเตะบอลกับเพื่อน ใจนี่อัพเลย555
ก็เลยพูดไปเลยว่า ไม่มีเวลาให้เลยนะบลาๆๆๆๆ คือพูดความรู้สึกทั้งหมดที่ไม่เคยได้พูดมาตลอดหนึ่งปี
แต่สิ่งที่เค้าตอบคือ "ผมก็มีครอบครัว มีพ่อมีแม่ที่ไม่ได้เจอผมเหมือนคุณนั้นแหละ" จุกดิจุกเลยยย
คือเออก็รู้ แบบมันพูดไม่ออกเลยจริง รู้สึกเหมือนแบบทำไมวะการอยู่ด้วยกันมันเสียเวลามากใช่ไหม
มันรู้สึกเหมือนเราพยายามใช้เวลาที่เหลืออย่างคุ้มค่าแต่เค้าไม่เลย คบกันมาจะปีละยังไม่เข้าใจกันสักอย่าง555
รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนอื่น ไม่ใช่แฟน มีก็ดีไม่มีก็ได้ คือจุดนี้มันสุดๆจริงๆ เหมือนเค้าไม่ได้พยายามเข้าใจเราแบบที่เราพยายามเข้าใจเค้า
ควรจะทำตัวยังไงดี เงียบๆหายๆไปบ้าง หรือยังไง รู้สึกแย่มากถึงที่สุดกับคำพูดของคนที่รักอะ เข้าใจใช่ปะ555